Şafak Ünel (Matematik Mühendisi)

Bundan 3 ay önce sokağa çıkıp 3G ne diye sorsak kaç kişi cevap verebilirdi? Hatta halihazırda kullandığı ceptelefonun 2G olduğunu kaç kişi biliyordu? Üç beş teknoloji meraklısından başka kimse değil tahmin edersiniz ki. Ama tüm bunlara rağmen telekomünikasyon şirketlerinin halen zangır zangır dönen reklamlarıyla uzun bir gecikmeyle hayatımıza gelse de inanılmaz bir hızla hayatımıza yerleşti. Artık sırf teknoloji meraklısı değil sokaktaki amcam telefon alırken 3G var mı diye soruyor, reklamlara göre de ninelerimiz artık yüzümüzü görerek konuşacak bizle.İlginç değil mi? Newsweek'te okuduğum bir yazı dijital yerliler ve göçmenlerden bahsediyordu. Analog çağda doğmuş büyümüş nesile dijital göçmenler ve digital çağı yaşayan bizlere ise digital yerliler adını vermişti yazı. Bu iki nesil arasında ki farkı anlatıyordu bir bölümünde yazının ve digital yerlilerin nasıl teknolojiye bağlı olduklarını onsuz yaşayamaz hale geldiklerinden bahsediyordu. Gerçekten yavaş yavaş o duruma geliyoruz sanki ve biz bu duruma gelirken teknolojide bizle iç içe gelmeye devam ediyor. Blackberry'lerimiz olmadan yeni girdiğimiz bir ortamda kendimizi kötü hissediyoruz o an konuşacak bir sürü kişi olmasına rağmen Blackbeery'imize gelen mailleri de kontrol etmek istiyoruz. Bu yüzden digital göçmenler bizi zavallı çaresizler olarak nitelendiriyorlar sizde biliyorsunuz ki. Çünkü onların arkadaşlık,flört,romantizm anlayışlarıyla bizimki çok farklı. Biz böyle mutluyuz onlarsa bizim böyle mutlu olacağımıza inanmıyorlar çünkü onlar böyle mutlu olmamışlar. Bu güzel gibi gelse de bazen öyle bir şey oluyor ki koyuyor da, IPhone'undan okuduğun maili yüzüne söylemesini umuyorsun. Sonra yazıyorsun Twitter'ına 'Nerde kaldı eski aşklar diye?' Eski aşkları bile Twitter'da aramaya başlıyorsun ama onları çoktan bitirdik biz ayni yerde. Bu küçük bir örnek olsa da dijital çağın yerlileri ile göçmenlerinin dünyası işte bu, çakışıveriyor zaman zaman.